این مرد غمگین,

ابرو در هم کشیده و متفکر,

با نگاهی مات مبهم,

به من زل زده شاید,

اینه ها دروغ میگویند.

این همه نگفتن که دلتنگی ندارد

از تو چه پنهان

اینجا کسی گوش شنیدن ندارد

گیر نمی شود. 

یخ کرده ام...

هوای این جهنم 

بی تو 

سرد

است.

مهربان

آنقدر شاعرم امشب که فقط ،

سایه مهر تو را کم دارم.

 از خیال چیزی نمیدانم

       اما

              گاهی خیال مرا در خیل حوادث خیال کرده

              که اینچنین بی خیالم.

بیا

و از نزدیکترین مکان ممکن نگاهم کن

چشمان تو تبدار و تن من کبود از سرماست.

ارزوهایم محال نبودند

اما

 لذت زندگی بی دغدغه را برایم

ارزوی محال کردند.

اینجا 

درست همینجا و در همین لحظه

دنیا به پایان رسیده است

بی انکه نسیمی بوزد

چه رسد به طوفان نوحی